(បណ្ឌិត ក្តាន់ ធុល វិទ្យាស្ថានមនុសាស្ត្រនិងវិទ្យាសង្គម រាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា)
នៅក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ជំនឿ គឺជាអាហារស្មារតីរបស់មនុស្ស ដែលគេត្រូវបរិភោគជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ អាហារខ្លះមានរសជាតិពុលដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដែលពេលខ្លះវាអាចបង្កឱ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតក៏មាន។ ឯអាហារខ្លះទៀតមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ ដែលអាចជួយទ្រទ្រង់សុខភាពជីវិត។ ជំនឿ ក៏ដូច្នេះដែរ។ ជំនឿខ្លះអាចដឹកនាំអ្នកជឿទៅរកគ្រោះថ្នាក់ ដោយសារតែជំនឿ នោះខ្វះសច្ចភាព គ្មានមូលដ្ឋានហេតុផលច្បាស់លាស់ ហើយអ្នកជឿចេះតែជឿទៅតាមឥន្រ្ទិយរបស់ខ្លួន តាមការឮ ឬការ មើលឃើញជាដើម។ ចំណែកឯជំនឿ ខ្លះ ទៀតអាចដឹកនាំអ្នកជឿទៅរកវិបុលភាពនៃជីវិត ដោយសារតែជំនឿនោះមានសច្ចភាព និងមានមូលដ្ឋាន ហេតុផល ច្បាស់លាស់ ហើយអ្នកជឿប្រើប្រាស់ វិចារណញ្ញាណជាមូលដ្ឋាន។ សព្វថ្ងៃ អ្នក ជឿគ្មានហេតុផលមួយចំនួនធំ បាននិង កំពុងរងគ្រោះថ្នាក់ ដោយការចាញ់បោក អស់ទ្រព្យធន អស់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ បែកបាក់គ្រួសារ អស់ជីវិតជាដើម។ ដើម្បីទទួល យកជំនឿពីគេ និងប្រើប្រាស់ជំនឿរបស់ខ្លួនឱ្យមានប្រយោជន៍គេ ត្រូវមានពុទ្ធិ ជាពិសេសវិចារណពុទ្ធិ ដើម្បីស្គាល់ច្បាស់លាស់ពី ជំនឿ, ប្រភេទជំនឿ, ប្រភព ជំនឿ, ជំនឿខុស, ជំនឿត្រូវ, វិធីស្វែងរកជំនឿត្រូវ, ហើយនិងសារៈប្រយោជន៍នៃជំនឿត្រូវ។
ចូលអានសេចក្ដីលម្អិតនៃអត្តបទស្រាវជ្រាវ៖ «អំពីជំនឿខ្មែរ» ភាគទី១ តាមរយ៖ https://www.rac.gov.kh/researchs-categories/1/researchs?page=6
